«ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ»   30 شورى      و فرمود من از امر پروردگار و رويه رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم و امير المؤمنين عليه السّلام و اولاد گرامى او پيروى نموده‏ام شما بر نفس خود ستم روا داشته و مرتكب مناهى ميشويد آنگاه خود را پيرو ائمه معصومين ميخوانيد و ميگوئيد بآنها اقتداء ميكنيد عرض كردند فدايت شويم براى چه ما چنين ميباشيم

فرمود شما خود را شيعه على بن أبي طالب و امام حسن و امام حسين عليه السّلام ميدانيد واى بر شما شيعه على عليه السّلام سلمان و أبو ذر و مقداد و عمار و محمد بن ابى بكر ميباشد كه هرگز مخالفت اوامر مولاى خود ننموده‏اند و مرتكب معصيت نشدند اما بيشتر اعمال شما بر خلاف امر خداست و در بيشتر واجبات الهى تقصير ميكنيد و بحقوق برادران خود تجاوز مينمائيد در جائى كه مورد ندارد تقيه ميكنيد و در محلى كه بايد تقيه كنيد خوددارى بعمل ميآوريد اگر با اين حال مى‏گفتيد كه ما از دوستان آل محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم بوده و با دشمنان آن خاندان دشمن هستيم من انكار نميكردم و شما را ميپذيرفتم اما ادعاى شيعه بودن شما با اعمال شما كاملا مغايرت داشته و موجب هلاكت شما خواهد شد مگر آنكه مشمول رحمت پروردگار شويد آن جماعت همگى عرض كردند اى فرزند رسول خدا ما از گفتار خود توبه ميكنيم و همانطور كه فرموديد ما خود را دوستدار شما و دوستان شما و بدخواه دشمنان شما ميدانيم حضرت رضا عليه السّلام فرمود مرحبا بشما اى برادران و دوستان من بيائيد و بنشينيد و آنها را در نزديك خويش جا داده و بخادم خود فرمود چند مرتبه اين جماعت را جواب كرده‏اى عرض كرد قريب شصت مرتبه فرمود شصت مرتبه بر اين مردم وارد شو و سلام مرا برسان زيرا خداوند توبه و استغفار آنها را پذيرفت و بسبت توبه و براى آنكه دوست ما و دوست دوستان ما هستند مستحق كرامات خدا شدند از طرف من برو از حال آنها و عيالاتشان جستجو كن و روزى و نفقات آنها را توسعه بده و هر گرفتارى كه دارند مرتفع كن.

روايات بسيارى از ائمه معصومين عليه السّلام وارد شده كه فرموده‏اند شما خود را دوستدار ما بدانيد و از ادعاى شيعه بودن سرزنش كرده‏اند از جمله:

روزى جمعى حضور حضرت امام حسن عليه السّلام رسيده عرض كردند ما از شيعيان پدرت امير المؤمنين عليه السّلام هستيم بآنها فرمود شما از دوستان پدرم هستيد نه از شيعيان او زيرا  شيعيان پدرم كسانى هستند كه خداوند در باره آنها ميفرمايد:

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيها خالِدُونَ و آنها كسانى هستند كه بخدا ايمان آورده و بصفات پدرم متصف هستند و تمام آنچه را كه بر پيغمبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم نازل شده تصديق دارند و از هر گونه معصيت منزه و دور باشند و معتقدند كه امير المؤمنين على عليه السّلام بعد از پيغمبر اكرم صلى اللّه عليه و آله خليفه بلافصل بوده و كسى با او برابر نيست و بر تمام مردم ترجيح دارد همانطور كه آسمان بر زمين برترى دارد و هرگز از كشتن و كشته شدن در راه خدا نميترسند و براى ايشان فرقى نيست كه مرگ باستقبال آنها برود يا آنكه آنها باستقبال مرگ بشتابند شيعيان على همواره برادران دينى خود را مقدم بر خود ميدارند اگر چه خود در سختى باشند و هرگز گرد منهيات نميگردند و ترك واجب نكرده‏اند و على عليه السّلام را مقتداى خود ميدانند و اين صفات شيعيان على را پيغمبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم بيان فرموده‏اند.

ابن بابويه ذيل آيه «سلام على آل ياسين»   130    از حضرت رضا عليه السّلام روايت كرده فرمود مراد از يس محمد صلى اللّه عليه و آله است و ما آل ياسين ميباشيم.

طبرسى بسند خود از امير المؤمنين عليه السّلام روايت كرده كه فرمود خداوند پيغمبرش را برمز ياسين ناميد زيرا ميدانست اگر بصراحت نام محمد صلى اللّه عليه و آله را بيان ميفرمود از طرف منافقين اسقاط ميشد همانطورى كه در موارد ديگرى چنين عملى را انجام داده‏اند.

ابن بابويه از عبد بن ميسره روايت كرده گفت حضور حضرت صادق عليه السّلام عرض كردم ما ميگوئيم:

اللهم صل على محمد (ص) و آل محمد (ص) و بعضى از مردم ادعا نموده و ميگويند ما آل محمد صلى اللّه عليه و آله هستيم فرمود دروغ ميگويند آل محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم كسانى هستند كه خداوند زنهاى آنها را بر محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم حرام فرموده است.

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ  139    از ابو حمزه ثمالى روايت كرده كه روزى عبد اللّه بن عمر حضور حضرت امام زين العابدين عليه السّلام رسيده و گفت اى فرزند امام حسين عليه السّلام شنيده‏ام كه شما گفته‏ايد يونس بن متى بدانجهت در شكم ماهى زندانى شده كه موقع پذيرش ولايت آل محمد صلى اللّه عليه و آله توقف نموده و در قبول ولايت ترديد نموده است حضرت فرمود آرى اين گفته من است مقصود تو از اين بيان چيست؟ عرض كرد اگر راست ميگوئيد دليلى بر صحت مدعاى خود بياوريد حضرت امر فرمود يكى از حاضرين چشمهاى عبد اللّه بن عمر را بسته و بديگران نيز فرمود چشمهاى خود را بستند پس از چندى فرمود چشمها را گشوده و خود را در كنار دريائى ديديم كه امواج خروشانى داشت عبد اللّه بن عمر بآنحضرت گفت اگر من تلف شوم خونم بگردن شما است فرمود اطمينان داشته باش من ميخواهم براى صدق گفتار خودم برهان و حجت و دليلى بياورم آنگاه با صداى بلند ماهى مخصوصى را بنام صدا زدند كه يكمرتبه ماهى بزرگى چون كوه سر از آب خارج و با صداى رسا و زبان فصيح گفت «لبيك» اى ولى خدا آنحضرت فرمود تو كيستى عرض كرد من ماهى يونس هستم حضرت فرمود داستان يونس را بيان كن گفت خداوند تبارك و تعالى از زمان آدم تا زمان جدت خاتم هيچ پيغمبرى از پيغمبران را مبعوث نفرموده مگر آنكه از ايشان براى ولايت شما اهلبيت پيمان گرفته است هر كدام كه فورا قبول ولايت نموده‏اند از ابتلائات مصون بوده و هر يك كه تأمل كرده و از چگونگى پرسش و تحقيق نموده‏اند مبتلا شدند از آن جمله چون خداوند يونس را برسالت برگزيد باو وحى شد كه ولايت و دوستى على بن أبي طالب عليه السّلام و ائمه راشدين از فرزندانش را بپذير عرض كرد پروردگارا چگونه دوستى كسانى را كه نديده‏ام در دل جاى دهم‏

 و داستان او در تفسير سوره يونس به تفصيل بيان گرديد يونس خشمگين بجانب دريا رفت از جانب خداوند بمن امر شد او را ببلعم ولى استخوانهايش را نشكنم مدت چهل روز يونس در شكم من بود و من در درياها گردش مينمودم يونس پيوسته در مناجات بود و مى‏گفت:

لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ پروردگارا من ولايت امير المؤمنين عليه السّلام و ائمه معصومين را پذيرفتم پس از آنكه‏د: او را بسلامت بساحل رسانيده و از دريا خارج ساختم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: